Pierwszy kontakt stanowi kluczowy etap na drodze poznawania drugiej osoby. Słynne „pierwsze wrażenie” obejmuje pięć czynników ułożonych w relacji kołowej (określanych też jako emocjonalny rentgen). Kobiety wykorzystują o wiele więcej elementów w procesie rozpoznawania „gry” płci przeciwnej włączając często czynniki pozazmysłowe. Najważniejszy wydaje się być tu element komunikacji pozawerbalnej - najlepiej rzucający się w oczy dla potencjalnych współpracowników, szefostwa, partnerów biznesowych, itd., generalnie osób, z którymi jeszcze nie przyszło nam rozmawiać, ale już mających świadomość o naszym istnieniu.

Mężczyźni na ogół tworzą struktury hierarchiczne (poznawcze) oparte o paradygmacie współzawodnictwa, np. wyżej-niżej, wolniej-szybciej, pierwszy-drugi, itd. Piramida priorytetów skoncentrowana jest na dbałości o swoim ego, będącym zwieńczeniem procesu rywalizacji w grupie napędzanym przez chęć odniesienia zwycięstwa. U kobiet natomiast komunikacja oparta jest na strukturach poziomych (kręgach) o charakterze partnerskim. Kładą one nacisk na wzajemność korzyści mogących wystąpić przy okazji wspólnego kontaktu (np. współpracy).

Najbardziej transparentnym czynnikiem różnicującym kobiety i mężczyzn w procesie nawiązywania kontaktów jest sam sposób komunikowania. Język (werbalny i niewerbalny) kobiet oparty jest na bliskości jako relacji stanowiącej klucz do świata relacji. Prowadzić to ma do wypracowania jak największej zgodności i minimalizowaniu różnic. Mężczyźni podświadomie stawiają na niezależność w odpowiedzi do oczekiwań świata zorientowanego na status. Wydawać rozkazy i je wypełniać – oto realizacja reguł hierarchii.